De ziekte van Menière is een aandoening van het binnenoor waarvan met tot op heden enkel weet wat er gebeurt maar nog niet met zekerheid waarom deze aandoening ontstaat.
Wat zijn de klachten?
Bij de typische ziekte van Menière zijn er aanvallen van draaiduizeligheid die gepaard gaan met een gehoorsdaling en een oorsuizen. De duizeligheid lokt ook een braakneiging en braken uit. Voor de aanval ondervindt men dikwijls een volheidsgevoel en druk in het aangetaste oor. De aanvallen duren meestal enkele uren tot een halve dag. Tijdens de aanval gaat men meestal liggen op de rug of de zijde van het aangetaste oor. Na de eerste aanval herstelt de gehoorsdaling maar deze gehoorsdaling zal na herhaalde aanvallen niet meer volledig herstellen. De frequentie van de aanvallen varieert sterk en kan van dagelijks tot aanvallen met een interval van meerdere jaren gaan. De aandoening dooft over een verloop van 15 à 20 jaar langzaam uit. De ernst van de aanvallen neemt ook af naarmate de aandoening langer bestaat.
Oorzaak
De juiste oorzaak is tot op vandaag niet met zekerheid gekend. Wel weet men dat er (door overdruk van endolymfe) in het slakkenhuisje een scheurtje optreedt in een membraan die vloeistoffen van verschillende samenstelling moet gescheiden houden. Dit scheurtje herstelt spontaan. Nadat de vloeistoffen opnieuw dezelfde samenstelling hebben verdwijnen de klachten van duizeligheid. Na meerdere aanvallen is er een blijvende aantasting van de inwendige haarcellen en de zintuigcellen van het evenwichtsorgaan. Dit zorgt voor een toenemende slechthorendheid op het aangetaste oor.
Wat kan een aanval uitlokken?
Bij mensen die de ziekte van Menière hebben kan elke stresssituatie een aanval uitlokken. De stress kan zowel van fysische of psychische aard.
Enkele voorbeelden van stress zijn: Vermoeidheid, slaapgebrek, overlijden, infectie, lawaaiblootstelling, cafeïne (koffie), alcohol, roken ….
Hoe wordt de aandoening vastgesteld?
Tijdens de aanval van draaiduizeligheid kan de huisarts en/of de neus-, keel- en oorarts belangrijke vaststellingen doen om meer duidelijkheid te krijgen over de oorzaak van duizeligheid. Tussen de eerste aanvallen zijn er meestal geen afwijkingen meer. Indien mogelijk verwijst de huiarts na het opvangen van de duizeligheid meestal naar de neus-, keel- en oorarts of de dienst spoedopname.
Welke onderzoeken?
De onderzoeken die bij een vermoeden van de ziekte van Menière worden uitgevoerd bestaan uit gehoortesten (Audiometrie, tympanometrie, BERA) en evenwichtstesten (vestibulair onderzoek) . Indien nodig wordt ook een medische beeldvorming aangevraagd (Magnetische resonantie)
Behandeling van de Ziekte van Ménière
Tijdens de acute aanval wordt de hevige duizeligheid met medicatie onderdrukt. De verdere behandeling van de ziekte van Menière bestaat uit:
- Medicatie die een nieuwe aanval moet voorkomen.
- Ingreep voor uitschakeling van het evenwichtsorgaan.
- Algemene maatregelen om de verschillende vormen van stress te beperken. Relaxatietherapie. Aanpassing van voedingsgewoonten en levensritme.
Belangrijk om te weten
Gezien de aanvallen meestal vooraf gegaan worden met een volheidsgevoel in het oor kunnen de Menièrepatiënten zich meestal tijdig in veiligheid brengen. Er is daarom geen rijverbod bij de ziekte van Menière.